۱۳۹۱ آبان ۲۴, چهارشنبه

هرگز...

هرگز فراموشم نشد آن قامت رعنای دوست
برخاک افتادش ولی بنیان قلب من از اوست
در نخوت و طوفان باد،
چون گل جدا از ساقه شد اما مشامم پر ز اوست

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر