دوستی گفت:آرام آرامم...همچون جنگلی که نیمی از آن را آتش سوزانده و بقیه را موریانه خورده است،دیگر نگران ظلم تبر نیستم.
در جواب گفتم:
تو سرو سبزی و سرت تا ابد بالاست
نه موریانه و آتش حریف ریشه ی ماست
اگرچه زخم تبر نقش قامت ماست
خود این نشانه ی آزادگی و عزت ماست
